- namütənahi
- sif. <fars. na. . . və ər. mütənahi> İntəhasız, nəhayətsiz, sonsuz, bitməyən, ucu-bucağı olmayan. <Əbülhəsən bəy:> Mənim varlığım, təbiri-cayizsə, təbiət fəlsəfələri kimi anlaşılmaz və axırı bilinməz namütənahi z. bir şəkil almışdır. M. S. O.. Öpərkən gecələr dəsti-səbahi; Duyurdum hərəkət namütənahi. S. V..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.